சுப்ரமண்ய புஜங்கத்தின் பதிமூன்றாவது ஸ்லோகம்
ஸ்ரீ ஆதிசங்கரர் அருளியது
ஸதாசாரதாஷண்ம்ருகாங்காயதிஸ்யு
ஸமுத்யந்தஏவஸ்திதாச்சேத்ஸமந்தாத்
ஸதாபூர்ணபிம்பாகலங்கைஸ்சஹீனா ததாத்வன்முகானாம்ப்ருவேஸ்கந்தஸாம்யம் (13)
( ஸ்ரீ ஆதிசங்கரர் )
இதற்கு நான் இயற்றிய பாடல்ஆறுசந்திரர்கள் ஒன்றாய்த் தண்ணொளிவீசி களங்கமின்றிப்
பேரெழிலோடு வானில் வலம் வந்து எல்லாத்திக்கும் விரிந்து
பரவிநின்றாலும்என்றும்கருணைஒன்றையேபெருக்கி
அருளும் நின் பேரெழில் திருமுகங்களுக்கு அவை ஈடாகுமோ13
( ஜகன்நாதன் )
இதன் பொருள்
எப்போதும் குளிர்மிகுந்தவனவாயும் , களங்கம் இல்லாதவனவாயுமான பரிபூரணமான நிலவொளியை எல்லாத் திக்கிலும் வீசுகின்ற ஆறுசந்திரர்கள் என்றைக்கும் உள்ளனவாகி பேரொளியை வீசினாலும் அவை என்றும் கருணை ஒன்றையே பெருக்கி அ ருளும் திருச்செந்திலாதிபனின் முகங்களி லிருந்து வீசும் பேரொளி க்கு ஒப்பாகுமோ . அவ்வாறு இல்லாமையால் அவை முருகன் திருமுகங்கள் வீசும் திரு ஒளிக்கு ஒப்பற்றவையாகும்.